سقوط سوریه با طرح آمریکایی – اسرائیلی

رئیس گروه مقاومت ستاد مرکزی اربعین حسینی عنوان کرد: سقوط سوریه با طرح آمریکایی – اسرائیلی رئیس گروه مقاومت و ایثار ستاد مرکزی اربعین حسینی کشور گفت: امارات یکی از بانیان اصلی تلاش برای سرنگونی رژیم اسد بود و در طراحی «آریکایی – اسرائیلی» در سوریه نقش ایفا کرد. مهدی فیض‌اللهی در گفتگو با خبرنگار گروه سرویس سیاسی «سردبیر پرس» در خصوص محور تحولات منطقه و حوادث اخیر در سوریه گفت: بعد از سقوط بشار اسد، برای بسیاری از تحلیلگران حالتی از انتظار، شبیه به بازی شطرنج شکل گرفته است. 
وی ادامه داد: آنها بر این باورند که با تسلط ترکیه بر سوریه و احتمال قدرت گرفتن جریان اخوان‌المسلمین در منطقه، کشور‌های محافظه‌کار عرب خلیج فارس، به‌ویژه امارات متحده عربی و عربستان سعودی، مواضع تند و تیزی در برابر این روند اخوانی خواهند گرفت. 
رئیس گروه مقاومت و ایثار ستاد مرکزی اربعین حسینی کشور افزود: این گروه از تحلیلگران به این نکته توجه ندارند که امارات خود یکی از بانیان اصلی تلاش برای سرنگونی رژیم اسد بود و در طراحی «غربی – اسرائیلی» در سوریه نقشی ایفا کرد که مانند جعبه پاندورا بود؛ روندی که به تطمیع و تضعیف نظام امنیتی و نظامی سوریه منجر شد. 
وی اظهار داشت: این تحلیلگران با اشاره به «رقابت‌های اخوانی – ضداخوانی» در لیبی و یمن، بر مفهوم هویت در سیاست خارجی کشور‌های خلیج فارس تأکید می‌کنند. با این حال، نکته‌ای که به نظر می‌رسد باید مورد توجه قرار گیرد این است که این هویت‌های ساخته‌شده در کشور‌های حاشیه خلیج فارس نه‌تنها درونی و برآمده از واقعیت‌های تاریخی و اجتماعی این کشور‌ها نیستند؛ بلکه به نظر می‌رسد که بیشتر مرتبط با تقسیم نقشی باشند که آمریکا و دیگر قدرت‌های بزرگ برای مدیریت بهتر جهان عرب به این کشور‌ها واگذار کرده‌اند.
فیض‌اللهی یادآور شد: برای مثال کشور قطر، به‌عنوان یک رژیم پادشاهی رانتی و مرفه در جزیره‌ای کوچک، چه نسبتی با ایدئولوژی اخوان‌المسلمین دارد؟! ممکن بود آمریکا همین نقش را برای امارات تعریف می‌کرد و نقش امارات را درست به قطر می‌سپرد. بنابراین، در جایی که آمریکا خود، از طریق دستورالعمل‌های بالا به پایین، مدیریت صحنه را بر عهده دارد، تحلیل هویت سیاست خارجی این کشور‌ها باید با احتیاط انجام شود. چنین هویت‌هایی ممکن است عندالاقتضا با نظر آمریکا تغییر کنند یا حتی نادیده گرفته شوند.
وی گفت: در نتیجه، اتکای صرف بر مفهوم هویت برای تحلیل سیاست خارجی این کشور‌ها و پیش‌بینی کنش‌های آینده آنها می‌تواند گمراه‌کننده باشد.
انتهای پیام/خ